Talambuhay Ng Mga Presidente Ng Pilipinas. b4y44

Talambuhay ni Emilo Aguinaldo Siya ang Pangulo ng unang Republika ng Pilipinas. Isinilang siya noong March 22, 1869 sa Kawit, Cavite. Siya ay ika-pito sa walong anak nina Carlos Aguinaldo at Trinidad Famy. Nag-aral ito sa mga pribadong paaralan sa kanilang lugar at pinagpatuloy sa Colegei de San Juan de Letran sa Maynila. Naging Gobernadorcillo ng Kawit,Cavite ang kanyang ama at ang kanyang mas nakakatandang kapatid na si Crispulo. Cabesa de Barangay ng Binakayan, Cavite naman siya sa loob ng walong taon at nagging Capitan Municipal din siya ng Kawit. 1896 ikinasal siya kay Niaria del Rosario may limang anak, tatlong babae at dalawang lalaki. Nang siya'y mabiyudo, napangasawa niya si Maria Agoncillo noong 1921. 1894 sumapi si Aguinaldo at si Santiago Alvarez sa Noveleta, Cavita kasama din ang pinsang si Baldomero Aguinaldo sa KKK, lihim silang nagpapalaganap ng kilusan sa Cavite. Nagtayo sila ng Chapter sa Cavite ito ay ang grupong Magdalo. August 31, 1896 nagrebolusyon ang grupo ni Aguinaldo sa kawit, Cavite pagkatapos ng "Unang Sigaw sa Pugadlawin". Rebolusyonaryong Gobyerno ang itinatag ng mga Pilipino noong March 22,1897 at si Aguinaldo ang Presidente. Nakasentro sa Cavite ang pamahalaan ni Aguinaldo ngunit napilitang ilipat ito sa Biak na Bato, Bulubundukin ng Bulacan dahil sa bakbakan ng puwersa ni Aguinaldo at ng mga sundalong kastila. December 14, 1897 nagkaron ng kasunduan sa Biak na Bato. Ang kasunduan na ito ng kastila at ng Pilipinas ay matigil na ang labanan(tigil-putukan), nangako ang mga dayuhan na magkaron ng pagbabago sa gobyerno, papaalisin ang mga prayle at mapang-abusong mga opisyales. Si Aguinaldo at ang ilang piling tauhan sa Hong Kong ang kapalit. Ngunit hindi nasunod ang kasunduang ito dahil sa paglabag ng magkabilang panig(hindi isinuko ng mga Pilipino ang lahat ng kanilang mga armas, sa halip ay ipinambili pa ang perang nakuha ng maraming armas. Hinuli naman ng mga kastila ang mga Pilipinong nagsuko ng kanilang mga baril.) Muling nagbalik si Aguinaldo sa Pilipinas kasama ang mga Amerikano, sila ang ang tumolong sa pag laban sa mga kastila. Hindi nagtagal muling nasakop ni Aguinaldo ang mga lalawigan maliban sa Maynila. Hunyo 12, 1898 itinatag ang unang Pamahalaan sa lalawigan ng Bacoor, Cavite. Dito unang iwinagayway ang bandila ng Pilipinas at unang narinig ang Pambansang Awit ng Pilipinas. August 13,1898 sumuko ang Kastila sa mga Amerikano at inilipat ang pamahalaan sa Malolos, Bulakan at dito ipinahayag ang Republika ng Pilipinas, January 23, 1899 naging Pangulo si Emilio Aguinaldo. February 6,1964 namatay si Emilio Aguinaldo.

Talambuhay ni Manuel L. Quezon Si Manuel Quezon ay ipinanganak sa Baler,Quezon(ngayo'y Aurora) noong Agosto 19, 1878. Ang kanyang mga magulang ay sina G. Lucio Quezon at Gng. Maria Molina. Si Manuel ay unang nag-aral sa Baler at pagkatapos ay sa san Juan de Letran kung saan niya tinanggap ang ayan ng pagiging dalubhasa sa Siyensya ng Matematika. Siya ay umanib sa Katipunan nang siya ay labing-walong taong gulang pa lamang. Sa gulang na dalawampu't isa ay umanib siya sa hukbo ni Heneral Emilio Aguinaldo. Naging piskal sa edad na 25 at naging gobernador sa edad na 28. Siya rin ay naging Komisyunado Residente nang siya ay 31, pangulo ng Senado nang siya ay 38 at sa edad na 56 ay naging Pangulo ng pilipinas Pinatupad niyang maging piesta opisyal ang kapanganakan ni Bonifacio at siya rin ang nagpagawa ng bantayog nito sa green park. Gumawa siya ng hakbang upang magkaroon ng Wikang Pambansa na hango sa isang diyalekto sa kapuluan. Kung kaya't ang naging pambansang wika ng bansa ay Filipino. At ito ang naging dahilan kung kayat tayo ay nagdiriwang ng Linggo ng Wika sa buwan ng kanyang Kapanganakan. Si Manuel Quezon ay naging kagawad ng Pacific War Council at noong Hunyo 14, 1942, siya ang unang Pilipinong lumagda sa Nagkakaisang Bansa o United Nations. Si Manuel Quezon ay namatay noong Abril 15, 1948 dahil sa sakit na tuberculosis at nilibing sa Arlington National Cemetery sa Washington at inilipat ang kanyang labi sa Lungsod ng Quezon sa loob ng monumento sa Quezon Memorial Circle.

Talambuhay ni Jose P. Laurel Si Jose Paciano Laurel y Garcia (Marso 9, 1891 - Nobyembre 6, 1959) ay pangulo ng Republika ng Pilipinas sa ilalim ng mga Hapon mula 1943 hanggang 1945.

Isinilang si Laurel sa Tanauan, Batangas noong Marso 9, 1891 anak nina Sotero Laurel at Jacoba Garcia. Nagtapos siya ng abogasya sa U.P. noong 1915. siya ay agad namatay. Pagkatapos ay, Hinirang na Kalihim Panloob ni Gob. Hen. Wood noong 1923 at naging Associate Justice noong 1935. Nanungkulan siya bilang Pangulo ng Kataas-taasang Hukuman nang sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig at itinalaga siyang Kalihim ng Katarungan ni Quezon bago lumisan. Pinili si Laurel ng mga Hapon upang magsilbing pangulo ng Ikalawang Republika ng Pilipinas. Pinangalagaan niya ang kapakanan ng bansa sa gitna ng mga kalupitan ng mga Hapon. Ibinilanggo siya bilang "collaborator" pagkaraan ng digmaan ngunit pinalaya ni Pangulong Roxas noong 1948. Noong Nobyembre 6, 1959, namatay si Laurel sa grabeng atake sa puso at

istrok.

Talambuhay ni Sergio Osmenia Sergio Osmeña y Suico (9 September 1878 - 19 October 1961) was a Filipino politician who served as the 4th President of the Philippines from 1944 to 1946. He was Vice President underManuel L. Quezon, and rose to the presidency upon Quezon's death in 1944, being the oldest Philippine president to hold office at age 65. A founder of Nacionalista Party, he was the first Visayan to become President of the Philippines. Prior to his succession to the Presidency in 1944, Osmeña served as Governor of Cebu from 1901-1907, Member and Speaker of the Philippine House of Representatives from 1907-1922, and Senator from the 10th Senatorial District for thirteen years, in which capacity he served asSenate President pro tempore. In 1935, he was nominated to be the running-mate of Senate President Manuel Quezon for the presidential election that year. The tandem was overwhelmingly re-elected in 1941. Osmeña is the patriarch of the prominent Osmeña family, which includes his son (former Senator Sergio Osmeña, Jr.) and his grandsons (senators Sergio Osmeña III and John Henry Osmeña), ex-governor Lito Osmeña and Cebu City mayor Tomas Osmeña.

Talambuhay ni Manuel Roxas Si Manuel Acuna Roxas ay nabbilang din sa hanay na isang sikat na presidenteng pinoy, si Manuel Acuna Roxas ay isang katutubong ng Capiz, si Manuel Roxas ay nakapagaral sa University of philippines. Ang kanyang pampulitikang karera ay nagsimula noong siya ay inihalal na Speaker ng Pilipinas bahay ng mga Kinatawan 19221934. Sa panahon na yaon, si Manuel Acuna Roxas ay naging isang Associate ng Pilipinas estadista. Si Manuel Luis Quezon din ay itinalaga sa kanya ng Kalihim ng Pananalapi. Sa panahon ng pagsiklab ng digmaan sa pagitan ng Japan at Estados Unidos, si Manuel Acuna Roxas ay sumali sa mga kawani sa amin General Douglas MacArthur. Nanilbihan siya sa paggambala at pagsira sa hindi matagumpay na pagtatanggol laban sa Japanese paglusob ng Pilipinas at siya ay nakuha ng mga Japanese sa taon 1942. Habang siya ay nasa dakong huli sa Japanese Government na isang manika, siya ay nabura ng collaborationist na yun ang layunin pagkatapos ng digmaan at noon ay ihahalal sa pagkapangulo ng Pilipinas sa Commonwealth sa 1,946. Noong Hulyo 4 na nasabing taon, ang pagsasarili ng Pilipinas ay ipinahayag. Si Manuel Acuna Roxas ang naging unang Pangulo ng Ikatlong Republika ng Pilipinas.

Talambuhay Ni Elpido Quirino Isang abang baryo guro si Elpidio Quirino at siya ay isinilang sa Vegan, Ilocos sur noong Nobyembre 16, 1890. Sa taong 1908, siya ay napunta sa manila at nakatala sa manila high school at siya ay nagtrabaho sa departamento ng manila pulis bilang ari-arian ng pari. Siya na pumapasok sa Unibersidad ng Pilipinas, sa kolehiyo ng batas, sa taong 1915 siya ay nagtapos sa degree na Bachelor ng mga batas at nakapasa sa bar exanimation sa parehong taon.Siya ay nagtatrabaho sa Komisyon ng Pilipinas at ang mga ito sa mataas na kapulungan ng Pilipinas. Impressed sa pamamagitan ng kanyang mga kapansin-pansin na eskolastiko na nakatayo at pagkabisa senado presidente Manuel Quezon na ginawa sa kanya ng kanyang pribadong sekretarya Sa 1,919 Quirino ay inihalal na kinatawan ng Ilocos Sur. Sa 1,925, siya ay inihalal na senador ngunit si presidenteng Manuel Quezon kinuha sa kanya bilang miyembro ng kanyang gabinete. Siya ay itinalaga ng Kalihim ng pananalapi at mamaya Kalihim Panloob sa panahon ng pambansang halalan ng Abril 23, 1946 siya won bilang gato-presidente kasama Manuel Roxas bilang pangulo sa ilalim ng masaganang partido. Sa pagkamatay ng President Roxas noong Abril 15, 1948 siya ay kinuha ang kanyang panunumpa ng panunungkulan bilang pangalawang pangulo ng republika ng Pilipinas. Marahil isa sa mga pinaka maligned Pangulo, sa kanyang mga kaaway nagtangkang file pagtataluwalag proceedings laban sa kanya ngunit siya lumitaw nanalo sa presidente sa halalan ng Nobyembre 1949. Quirino nagtrabaho mahirap ameliorate ang ekonomiya at pampulitikang mga kondisyon sa bansa. Inakala ng kanyang inisyatiba, ang Pilipinas ay ibinibigay sa pamamagitan ng mga pautang sa United Estado upang mapanatili ang bansa ng libre mula sa forein pagsalakay, isang Pilipinas-Estados Unidos Defense pagkakasundo ay negotiated sa Agosto 30, 1951 upang mapabuti ang kapayapaan at kaayusan kondisyon ng bansa, siya ay hinirang Ramon Magsaysay bilang Kalihim ng National Defense. A lagyan ng rehas estadista, Pangulo Elpidio Quirino namatay on March 29,1995.

Talambuhay ni Ramon Magsaysay kalihim pa lamang ng tanggulang pambansa ay kinakitaan na si pangulong Ramon Magsaysay ng kanyang pagiging malapit sa masa ng lipunan. Ang katangiang ito ang nagsilbing susi sa kanyang pagwawagi sa halalang pampanguluhang idinaos nong 1953.

Talambuhay ni Carlos P. Garcia García was born in Talibon, Bohol, to Policronio García and Ambrosia Polístico, who were both natives of Bangued, Abra. García grew up with politics, with his father serving as a municipal mayor for four . He acquired his primary education in his native Talibon, then took his secondary education in Cebu Provincial High School. Initially, he pursued his college education at Silliman University in Dumaguete City, Negros Oriental, and later studied at the Philippine Law School where he earned his law degree in 1923. He was among the top ten in the bar examination.[1] Rather than practice law right away, he worked as a teacher for two years at Bohol Provincial High School. He became famous for his poetry in Bohol, where he earned the nickname "Prince of Visayan Poets" and the "Bard from Bohol".

Talambuhay ni Diosdado Macapagal Pagsilang: Setyembre 10,1910 San Nicolas, Lubao, Pampanga Magulang: Urbano Macapagal (magsasaka) Ramona Pangan (labandera) Pag-aaral: Unibersidad ng Pilipinas Philippine Law School Trabaho at Serbisyo sa pamahalaan: Guro, San Beda College at UST Pinuno, Misyon para sa Pang-angkin sa Turtle Island sa ilalim ng istrayong Quirino Pangalawang Embahador sa Washington D.C. Kongresman. Unang Distrito ng Pampanga

Sariling Pamilya: Asawa Purita de la Rosa (una) Evangelina Macaraeg (ikalawa) Anak Cielo, Arturo (una) Gloria, Diosdado Jr. (ikalawa) Nagawa ng istrasyong Macapagal: Pagtaguyod sa kapakanan ng mga magsasaka pagbabago ng araw ng kalayaan Pag-angkin sa Sabah Paglaban sa Katiwalian Pag-unlad ng Wikang Pilipino Programang Pang-imprastruktura Pagtatag sa IRRI ( International Rice Research Institute)

Talambuhay ni Ferdinand E. Marcos Si Ferdinand Emmanuel E. Marcos ay ang ika-sampung pangulo ng Republika ng Pilipinas. Nanilbihan siya bilang pangulo mula 1965 hanggang 1986. Siya ang natatanging pangulo ng Pilipinas na nagsilbi sa kanyang tanggapan ng mahigit sa dalawampung taon. Dalawang beses siyang tumakbo at nagwagi bilang pangulo ng bansa bago ang pagdedeklara ng Batas Militar noong 1972. Muli siyang nagwagi sa eleksyon ng pagkapangulo noong 1981 at sa 1986 Snap Presidential Elections, ngunit ang malawakang protesta na kilala sa tawag na "1986 People Power Revolution" ang puwersang humila sa kanya na bumaba sa pwesto noong 1986.

Talambuhay ni Corazon Aquino Si María Corazón Cojuangco-Aquino (ipinanganak bilang María Corazón Sumulong Cojuangco) (Enero 25, 1933-Agosto 1, 2009[2]) na lalong mas kilala sa palayaw na Coryay ang ikalabing-isang Pangulo ng Republika ng Pilipinas at kauna-unahang babaeng naluklok sa nasabing pwesto (Pebrero 25, 1986-Hunyo 30, 1992). Tinagurian siyang Ina ng Demokrasya dahil sa paga niya sa pagpapanumbalik ng demokrasya sa Pilipinas. Ipinanganak siya sa Tarlac kina Jose Cojuangco Sr. at Demetria Sumulong. Nakapag-aral siya sa Estados Unidos at nakapagtapos nang may digri sa Wikang Pranses. Siya ay kabiyak ni Benigno "Ninoy" Aquino, Jr. , ang pinaslang na lider ng oposisyon noong panahon ni dating Pangulong Ferdinand E. Marcos. Nailuklok siya sa pamamagitan ng isang mapayapang rebolusyon (Unang Rebolusyon sa EDSA) noong Pebrero 25, 1986 at ibinalik niya ang demokrasya sa bansa. Siya ay ina ng artistang si Kris Aquino at ang kasalukuyang Pangulo ng Pilipinas na si Benigno Aquino III. Pumanaw siya noong ika-1 ng Agosto 2009 at inlibing noong ika-5 ng Agosto.

Talambuhay ni Fidel V. Ramos Si Fidel Valdez Ramos (ipinanganak Marso 18, 1928) ang ikawalong pangulo ng ikatlong Republika ng Pilipinas (Hunyo 30, 1992 - Hunyo 30, 1998). Isinilang siya noong Marso 18, 1928 sa Lingayen, Pangasinan. Panganay siya sa tatlong anak nina Narciso Ramos at Angela Valdez. Nagtapos siya sa United States Military Academy sa West Point noong 1950. Kumuha rin siya ng masteral ng civil engineering sa University of Illinois, Msters in Business istration sa Pamantasang Ateneo de Manila, at nanguna sa klase niya sa Infantry training at kursong Special Forces/Pay Operations/Airborne sa Fort Benning, Georgia. Bumalik siya sa Pilipinas noong 1951 at naging heavy weapon platoon leader ng Sandatahang Lakas ng Pilipinas. Ipinadala rin siya sa mga digmaan ng Korea at Vietnam. Naging tanyag siya sa pamumuno sa isang pulutong ng mga sundalong tumalo sa pwersang komunista ng mga Tsino sa Labanan sa Burol ng Eerie. Kabilang sa mga medalya at parangal na natanggap niya bilang sundalo ang Philippine Legion of Honor, ang Gold Cross, ang Philippine Military Merit Medal, ang United States Legion of Merit, ang French Legion of Honor at ang U.S. Military Academy Distinguished Award. Inatasan siyang maging pinuno ng Philippine Constabulary noong 1972, hepe ng Integral National Police noong 1975, at pangalawang pinuno ng Sandatahang Lakas noong 1981. Noong 1983, pansamantala niyang pinalitan si Fabian Ver, pinuno noon ng Sandatahang Lakas, nang ito ay masangkot sa pagkakapaslang sa lider - opososyon si Benigno S. Aquino Jr. Noong 1986, tinangkaang agawin ni Ferdinand Marcos ang pagkapanalo ni Corazon Aquino, balo ni Benigno Aquino, sa halalang pangpanguluhan. Nakiisa si Ramos kay Juan Ponce Enrile, noong kalihim ng Tanggulang Pambansa, sa pagkubkobsa mga himpilan ng sandatahang lakas. Ang sumunod dito ay tinaguriang People Power Revolution na nagtulak kay Marcos na lumikas patungong Estados Unidos. Naluklok si Aquino sa pagkapangulo. Ginawang ni Aquino na hepe ng sandatahang lakas si Ramos. Pagkaran ng dalawang taon, si Ramos ay naging kalihim na Tanggulang Pambansa. Noong 1992, tumakbo siya at nanalong pangulo ng bansa. Bilang pangulo, naging priyoridad niya ang pagsasaayos sa estruktura ng pamahalaan, na nagbigay ng karagdagang kapangyarihan sa pamahalaang lokal. Hinikayat niya ang dayuhang pamumuhunan, lalo na sa turismo, na naging bahagi ng kanyang programa para sa kaunlaran. Si Fidel V. Ramos ay kasal kay Amelita Martinez at mayroon silang limang anak na babae

Talambuhay ni Joseph Estrada Asawa niya (ang dating Doktor at unang ginang ng bansa na naporma-senador) na si Luisa Pimentel at nagkaroon ng tatlong anak: Jose Ejercito, Jr. (mas mahusay na kilala bilang "Jinggoy Estrada"; dating Alkalde ng San Juan naporma senador / kasal kay Precy Vitug), Jackie Ejercito (kasal kay Beaver Lopez), at Jude Ejercito (kasal kay Weng Ocampo). Joseph Estrada matugunan ang kanyang asawa Loisa Pimentel habang nagtatrabaho bilang isang katulong sa National Center for Mental Health (NMCH) sa Mandaluyong City. Siya rin ay may mga anak mula sa apat na sa labas ng matrimonyo relasyon, kasama Joseph Victor "JV" Ejercito (mula sa mga taong tanyag sa lipunan Guia Gómez) na gumawa rin ng pangalan para sa kanyang sarili sa pulitika sa para sumusunod sa mga yapak ng kanyang ama bilang kasalukuyang alkalde ng San Juan City . Pagsanjan, Laguna Mayor Emilio Ramon P. Ejercito III, na kilala sa Philippine Showbiz na si George Estregan, Jr, o ay Ejercito, ay ang kanyang pamangking lalaki. Sa panahon ng 2000 pagtataluwalagsa pamamaraan, nagkaroon si Estrada ng maraming panlabas ng relasyon at mga anak. Bilang isang aktor at direktor Huminto sa pag-aaral si Estrada sa kolehiyo upang pumasok sa larangan ng pelikulang Pilipino sa edad na 21. Nakagawa siya ng mga humigit kumulang na 120 pelikula, karamihan sa mga ito ay nauuri na action-comedy kung saan siya ang bida na ginaganapan ang mga papel ng mga taong mahirap o mga mababang antas ng lipunan. Napagwagian niya ang ilan sa pinakamataas na Gantimpala at Gawad sa Pag-arte at pagiging Direktor ng Pelikula.

Talambuhay ni Gloria Arroyo noong pinanganak si gloria ang kanyang tunay na pangalan ay maria gloria macaraeg macapagal ang nanay niya ay si evangelina macaraeg macapagal at ang kanyang ama ay si diosdado macapagal sr. at ang kanyang kapatid ay si diosdado macapagal jr.

Talambuhay ni Benigno Aquino III Si Benigno Simeon Cojuangco Aquino III ay isinilang noong 8 Pebrero 1960. Siya ay isa sa limang mga anak ni Benigno Aquino, Jr, na Bise Gobernador ng Tarlac sa panahong iyon, at Corazon Aquino. Siya ay may apat na kapatid na babae: Maria Elena ( "Ballsy"), Aurora Corazon ( "Pinky"), Victoria Eliza ( "Viel"), at Kristina Bernadette ( "Kris"). Nag-aral si Noynoy sa Pamantasang Ateneo de Manila University para sa kanyang elementarya, mataas na paaralan, at kolehiyo, na nagtapos noong 1981 na may Bachelor of Arts degree sa Economics. Pagkatapos ng kolehiyo, siya ay sumali sa kanyang pamilya sa Boston sa pagkakatapon. Noong 1983, ilang sandali lamang matapos ang pagkapatay sa kanyang ama, si Noynoy ay nagkaroon ng isang maikling panahon ng panunungkulan bilang isang miyembro ng Philippine Business for Social Progress. Mula 1985-1986, siya ay retail sales supervisor at youth promotions assistant para sa Nike Philippines at naging isang assistant for advertising and promotions din para sa Mondragon Philippines. Noong 1986, siya ay sumali sa IntraStrata Assurance Corp bilang bise-presidente ng korporasyon na pag-aari din ng kanilang pamilya.