Ascii 1s351t

Komputery posługują się językiem opartym na liczbach. W jaki więc sposób komputer używa liter alfabetu do komunikowania się z programami i innymi komputerami? Jednym z możliwych rozwiązań tego problemu jest konwersja zestawu znaków (zestaw znaków: Grupa znaków alfabetycznych, numerycznych i innych, które mają pewne cechy wspólne. Na przykład standardowy zestaw znaków ASCII obejmuje litery, cyfry, symbole i kody sterujące, które tworzą schemat kodowania ASCII.) na ich odpowiedniki liczbowe. W latach sześćdziesiątych XX wieku opracowano standard American Standard Code for Information Interchange — ASCII (ASCII: Kod reprezentujący znaki języka angielskiego jako liczby. Każdemu znakowi przypisana jest liczba z zakresu od 0 do 127. Większość komputerów używa kodu ASCII do reprezentacji tekstu i do przesyłania danych między komputerami.) (czytaj: aski). Tablica znaków ASCII zawiera 128 liczb i odpowiadające im znaki (znak: Litera, cyfra, znak interpunkcyjny lub symbol.). Kod ASCII umożliwia komputerom przechowywanie danych i ich wymianę z innymi komputerami i programami. Tekst w kodzie ASCII nie zawiera żadnych informacji o atrybutach formatowania, takich jak pogrubienie, kursywa lub nazwa czcionki. Kod ASCII jest używany do zapisywania plików w Notatniku oraz w programie Microsoft Office Word przy zapisywaniu pliku jako zwykłego tekstu. W ogłoszeniach o naborze pracowników pracodawcy niekiedy wymagają od kandydatów przekazywania życiorysów w formacie ASCII. Oznacza to, że nie należy stosować żadnego formatowania w życiorysie przesyłanym pocztą e-mail, faksem lub w postaci wydruku. Duże firmy mogą skanować życiorysy, a tekst w formacie ASCII dobrze nadaje się do przetwarzania w oprogramowaniu do optycznego rozpoznawania znaków (OCR, Optical Character Recognition) (OCR: Funkcja tłumacząca obrazy tekstu, na przykład zeskanowane dokumenty, na rzeczywiste znaki tekstowe; nazywana również rozpoznawaniem tekstu.).

Wstawianie znaku ASCII do dokumentu Uwaga Ta funkcja działa w programach Excel, FrontPage, InfoPath, OneNote, Outlook, PowerPoint, Project, Publisher, Word oraz Visio. Oprócz wpisywania znaku za pomocą klawiatury, można również użyć kodu znaku jako skrótu klawiaturowego. Aby na przykład wstawić symbol stopnia, przytrzymując wciśnięty klawisz ALT, wpisz 0176 na klawiaturze numerycznej. •

Aby wstawić jeden ze znaków ASCII przedstawionych w poniższych tablicach, przytrzymując wciśnięty klawisz ALT, wpisz kod liczbowy znaku. Aby wstawić symbol stopnia, przytrzymując wciśnięty klawisz ALT, wpisz 0176 na klawiaturze numerycznej. Uwaga Należy używać klawiatury numerycznej, a nie klawiszy cyfr w głównej części klawiatury. Sprawdź, czy jest włączony klawisz NUM LOCK, jeśli klawiatura wymaga tego do wpisywania wartości na klawiaturze numerycznej.

Drukowalne znaki ASCII

Kody 32–126 są przypisane do znaków dostępnych na klawiaturze oraz widocznych na ekranie i w wydrukowanym dokumencie. Kod 127 odpowiada poleceniu DELETE. Tablica drukowalnych znaków ASCII Kod dziesiętny 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71

Znak spacja ! " # $ % & ' ( ) * + , . / 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 : ; < = > ? @ A B C D E F G

Kod dziesiętny Znak 80 P 81 Q 82 R 83 S 84 T 85 U 86 V 87 w 88 X 89 Y 90 Z 91 [ 92 \ 93 ] 94 ^ 95 _ 96 ` 97 a 98 b 99 c 100 d 101 e 102 f 103 g 104 h 105 i 106 j 107 k 108 l 109 m 110 n 111 o 112 p 113 q 114 r 115 s 116 t 117 u 118 v 119 w

72 73 74 75 76 77 78 79

H I J K L M N O

120 121 122 123 124 125 126 127

x y z { | } ~ DEL

Rozszerzone drukowalne znaki ASCII Rozszerzone znaki ASCII pozwalają zakodować większą liczbę znaków. Rozszerzony kod ASCII zawiera 128 znaków kodu ASCII (kody 0–32 są zawarte w następnej tablicy), a także dodatkowe 128 znaków, co daje w sumie 256 znaków. Pomimo to, wiele języków zawiera zbyt wiele symboli, aby pomieścić je w 256 znakach. Z tego powodu opracowano różne odmiany kodu ASCII, zawierające znaki regionalne i symbole. Na przykład tabela kodów ASCII oznaczona jako ISO 8859-1 jest używana w wielu programach dostosowanych do języków obszaru Ameryki Północnej, Europy Zachodniej, Australii i Afryki. Tablica rozszerzonych drukowalnych znaków ASCII Kod dziesiętny 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149

Znak Ç ü é â ä à å ç ê ë è ï î ì Ä Å É æ Æ ô ö ò

Kod dziesiętny Znak 192 └ 193 ┴ 194 ┬ 195 ├ 196 ─ 197 ┼ 198 ╞ 199 ╟ 200 ╚ 201 ╔ 202 ╩ 203 ╦ 204 ╠ 205 ═ 206 ╬ 207 ╧ 208 ╨ 209 ╤ 210 ╥ 211 ╙ 212 Ô 213 ╒

150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191

û ù ÿ Ö Ü ¢ £ ¥ ₧ ƒ á í ó ú ñ Ñ ª º ¿ ⌐ ¬ ½ ¼ ¡ « » ░ ▒ ▓ │ ┤ ╡ ╢ ╖ ╕ ╣ ║ ╗ ╝ ╜ ╛ ┐

214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255

╓ ╫ ╪ ┘ ┌ █ ▄ ▌ ▐ ▀ α ß Γ π Σ σ µ τ Φ Θ Ω δ ∞ φ ε ∩ ≡ ± ≥ ≤ ⌠ ⌡ ÷ ≈ ≈ ∙ ∙ √ ⁿ ² ■

Niedrukowalne znaki kontrolne ASCII

Kody 0–31 w tabeli kodów ASCII są przypisane do znaków kontrolnych, których używa się do sterowania urządzeniami peryferyjnymi, takimi jak drukarki. Kod 12 odpowiada na przykład funkcji wysuwu strony i rozpoczęcia nowej strony. Polecenie to nakazuje drukarce przejście do początku następnej strony. Tablica niedrukowalnych znaków kontrolnych ASCII Kod dziesiętny 0

Znak zero

Kod dziesiętny 16

1 2 3 4 5 6

początek nagłówka początek tekstu koniec tekstu koniec transmisji nawiązanie łączności potwierdzenie

17 18 19 20 21 22

7 8 9 10 11 12 13 14

sygnał dźwiękowy usunięcie znaku tabulator poziomy nowy wiersz tabulator pionowy nowy arkusz/nowa strona powrót karetki włączenie specjalnego zestawu znaków wyłączenie specjalnego zestawu znaków

23 24 25 26 27 28 29 30

zmiana znaczenia kolejnych znaków sterowanie urządzeniem 1 sterowanie urządzeniem 2 sterowanie urządzeniem 3 sterowanie urządzeniem 4 potwierdzenie negatywne synchronizacja w stanie bezczynności koniec bloku transmisji anulowanie koniec nośnika znak do zastąpienia przełączenie znaczenia kodu separator pliku separator grupy separator rekordu

31

separator jednostki

15

Znak

Inne rozwiązania Inny, nowszy standard kodowania znaków nosi nazwę Unicode (Unicode: Standard kodowania znaków opracowany przez konsorcjum Unicode Consortium. Używając do reprezentacji każdego znaku więcej niż jednego bajtu, standard Unicode pozwala na to, aby niemal wszystkie istniejące języki pisane były reprezentowane za pomocą jednego zestawu znaków.). Unicode jest znacznie większym zestawem znaków — składa się z 65536 znaków, w porównaniu do 128 w kodzie ASCII lub 256 w rozszerzonym kodzie ASCII. Dzięki temu w jednym zestawie można pomieścić większość znaków z wielu różnych języków.